Aleksandra Mierzecka-Garlicka (1933 – 2012)

Artysta-fotografik, członek ZPAF od 1954 roku, znawczyni historii fotografii, publicystka, kurator wystaw. Współzałożycielka i wieloletni członek Stowarzyszenia Historyków Fotografii.

Urodziła się w 1933 roku we Lwowie, jej matką była Janina Mierzecka – znakomita artystka, wielce zasłużona dla ZPAF i polskiej fotografii.
W latach 1951-1952 studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia historyczne ukończyła w 1956 r. na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską pisała pod kierunkiem prof. Stanisława Herbsta.

W latach 1959 -1993 pracowała w Pracowni Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego XIX i XX wieku PAN (od 1969 r. włączonej do Instytutu Badań Literackich PAN). Opublikowała szereg artykułów na temat historii prasy polskiej, specjalizując się w zakresie bibliografii prasy.

Fotografowała od najmłodszych lat pod opieką matki. W latach 1951-1953 pracowała w Muzeum Narodowym we Wrocławiu jako laborantka fotograficzna, specjalizowała się w dziedzinie fotografii zabytków i dzieł sztuki. Od 1949 – członek Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Zadebiutowała w 1951 r. na zbiorowej wystawie, w następnych latach brała udział w kolejnych wystawach we Wrocławiu, Lublinie, Opolu, Częstochowie. W 1954 r. przyjęta do Związku Polskich Artystów Fotografików. Interesowała się szczególnie historią fotografii, co spowodowało, że chętnie zaangażowała się w działalność Sekcji Historii Fotografii przy ZPAF, którą powołano na początku lat 70.

W 1975 r. przeprowadziła z ramienia ZPAF (i dzięki wsparciu MKiS) pierwszą ogólnopolską kwerendę (na podstawie ankiety rozesłanej do ponad 50 placówek muzealnych, archiwów i bibliotek) dotyczącą zasobów fotograficznych przechowywanych w zbiorach publicznych i kolekcjach prywatnych.

Od 1978 r. współpracowała z kwartalnikiem „Fotografia”, a w latach 1983-1989 była członkiem redakcji pisma, prowadząc na jego łamach dział historyczny. Opublikowała tam szereg artykułów z zakresu historii światowej i polskiej fotografii. Zainicjowała także cykl artykułów pt.”Przewodnik po polskich zbiorach fotograficznych”. Zbieraniem materiałów do takiego przewodnika zajmowała się później, po 1990 r. w ramach działalności w SHF.

W 1985 r. zorganizowała w „Zachęcie”, wspólnie z Marią Bijakową, wystawę fotograficzną „Fotografia chłopów polskich”, do której materiał pozyskano dzięki ogólnopolskiemu konkursowi. Plonem konkursu było 6 tys. fotografii z lat 1860-1948, nadesłanych do redakcji „Nowej Wsi”, którym towarzyszyły listy z obszernymi niekiedy informacjami o osobach i okolicznościach powstania zdjęć. Ekspozycja objechała wiele miast Polski i stała się początkiem cyklu fotograficznych wystaw historycznych, również poprzedzanych konkursami, organizowanymi przez A. Garlicką jako autora scenariusza i kuratora – wspólnie z różnymi redakcjami bądź instytucjami naukowymi.

W 1989 r. odbyła się w „Zachęcie” wystawa „Robotnicy”, następnie „Lwowiacy i ich miasto” (1991), wystawa o mniejszościach narodowych „Inni wśród swoich” (w 1992 r., w Muzeum Niepodległości). Kolejna wystawa w 1994 r. w „Zachęcie” poświęcona była inteligencji polskiej (lata 1865-1980), towarzyszyła jej sesja naukowa.

Zebrane dzięki konkursom tysiące bezcennych historycznych zdjęć trafiły do zbiorów kilku instytucji naukowych. Plonem wystaw były także obszerne katalogi bądź albumy z wyborem najciekawszych zdjęć i dotyczących ich informacji.

Z okazji 40-lecia pracy twórczej została w 1994 roku uhonorowana nagrodą ZPAF.

Zmarła 27 grudnia 2012 roku w wieku 79 lat. Pochowana w Warszawie, na Cmentarzu Ewangelickim.